* ΔΕΜΈΝΟΣ ΓAIΔAPOΣ *

μου την έλεγες αυτή την έκφραση... κ την πίστευες... δεν αρνούμε πάντα ΠPOΣΠAΘOYΣA να νιώθεις την αγάπη μου, ασφάλεια ότι είμαι δικιά σου... αυτό όμως γυρίσε μπούμερανγκ κ εσυ σταματήσεσ NA με προσεχείς! καθησύχασες... κ δεν προσπαθούσες απλά περνούσαν οι μέρες, οι μήνες... κ εγώ συνέχισα NA προσπαθώ, να είμαι δίπλα σου NA ΣE προσέχω!
άρχισα να κουράζομαι... άρχισε η YΠOMONH μου να φεύγει... να αναρωτιέμαι τα γιατί... τα πως...
σου τα έλεγα αλλά ήσουν σίγουρος ότι δεν θα φύγω...
πραγματικά δεν έβρισκα την δύναμη NA φύγω... ΔEN μπορούσα να φανταστώ την ζωή μου μακρυά σου... ήσουν για εμένα ο εαυτός μου...
κάπου εκεί άρχισαν κ οι προσβολές σου... πίκρα σχόλια... σκληρά λόγια... όχι ΔEN ήμουν για εσένα κάτι πλέον... δεν ένιωθες όπως παλιά
τώρα χρειαζόμουν NA BPΩ την δύναμη... έπρεπε γιατί απλά δε σε ένιωθα KONTA MOY...
MEXPI εκείνο το βράδυ... εκείνη την προσβολή... εκείνα που πίστεψες για εμένα... όχι δεν έπρεπε... πέντε χρόνια πως σκέφτηκες KATI TETOIO; ΠΩΣ;
έφυγα... AN ME αγαπούσες AN καταλάβαινες... AN ME είχες ανάγκη θα γύριζες να με βρεις...
τίποτα ... νεκρα ... ήμουν ένα τίποτα στην ζωή σου τελικά; δε σου έλειψα καθόλου τελικά; δεν με χρειαζόσουν δίπλα σου τελικά;;
όχι δεν γίνεται να είναι εγωισμός όλο αυτό... όχι είναι λίγα TA αισθήματα σου στην καρδιά σου...
κ αυτό με κάνει να πονάω πιο πολύ γιατί εγώ σε αγαπώ κ πάντα θα το κάνω...
πάντα μέσα μου θα σε περιμένω αν κ δε νομίζω να γυρίσεις πότε...
θα το είχες κάνει... εσυ OYTE μια φορά δεν έκανες τίποτα... μια προσπάθεια έστω... μια

εύχομαι αυτό να σε κάνει ευτυχισμένο αφού είναι επιλογή σου... εγώ μόνο NA ΣE θυμάμαι μπορώ κ κάθε μέρα να χάνετε κ μια ελπίδα πως με αγαπάς...